Żegnamy wybitną postać naukowca, twórcy, nauczyciela akademickiego i wychowawcę kadry zawodowej i naukowej,
a także organizatora życia akademickiego i społeczno-gospodarczego. Profesor Leon Troniewski zmarł w niedzielę,
17 kwietnia. Miał 84 lata.

– Śmierć prof. Leona Troniewskiego to ogromna i dotkliwa strata dla społeczności akademickiej Politechniki Opolskiej. Rodzinie i wszystkim bliskim Profesora przekazujemy najszczersze wyrazy współczucia – podkreśla prof. Grzegorz Robak, dziekan Wydziału Mechanicznego Politechniki Opolskiej.

Od początku działalności naukowej zajmował się problematyką przepływów wielofazowych, z którą zetknął się jeszcze podczas studiów, wykonując wspólnie z prof. Jerzym Buzkiem pracę dyplomową dotyczącą projektu instalacji do jednokrotnego odparowania alkloarylu.
Do dalszych studiów nad przepływami wielofazowymi zachęcił go prof. Tadeusz Hobler, proponując zajęcie się, tym razem w ramach pracy doktorskiej, oceną warunków wnikania ciepła przy wrzeniu wody w przepływie dwufazowym pierścieniowym. Była to jedna z pierwszych w Polsce prac eksperymentalnych z tego zakresu.
Obrona pracy doktorskiej pt. „Odparowanie przy wymuszonym przepływie pierścieniowym” odbyła się na wydziale Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Śląskiej w 1970 roku. Rok później prof. Leon Troniewski został adiunktem, a po uzyskaniu stypendium Fundacji Humboldta (1972 r.), wyjechał na roczny staż naukowy do Karlsruhe. Zgromadzone podczas pobytu w Niemczech materiały oraz wyniki przeprowadzonych badań pozwoliły profesorowi po powrocie do kraju zająć się przygotowywaniem rozprawy habilitacyjnej, poświęconej odparowaniu konwekcyjnemu.
Jednocześnie, profesor uzyskał propozycję zorganizowania w Opolu ośrodka badawczo-rozwojowego aparatury chemicznej przy budowanych wówczas Zakładach „Metalchem”. Ponieważ uruchomienie ośrodka przeciągało się (ostatecznie ośrodek ten nigdy nie powstał), zaproponowano profesorowi tymczasowe przejście do pracy w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu i zajęcie się organizacją  nowej specjalności studiów: maszyny i urządzenia przemysłu chemicznego i spożywczego.

Owocem tej, jak sam profesor podkreślał „na trochę” podjętej w 1974 roku pracy w Opolu, było zatwierdzenie przez ówczesne ministerstwo planów i programów studiów nowotworzonej specjalności co z kolei profesora z naszą uczelnią związało już na stałe. Początkowo podjął pracę jako docent kontraktowy obejmując kierownictwo Zakładu Aparatury Chemicznej i Spożywczej, a w 1976 roku został mianowany docentem etatowym i objął kierowanie Zakładem Techniki Cieplnej i Aparatury Chemicznej. Równolegle zakończył rozprawę habilitacyjną pt. „Metoda obliczania procesu odparowania w rurach w obszarze konwekcyjnym” i na jej podstawie, w 1977 roku, Rada Wydziału Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Śląskiej nadała mu stopień doktora habilitowanego. 

Z inicjatywy profesora na Politechnice Opolskiej powstał kierunek inżynieria środowiska oraz inżynieria chemiczna i procesowa. Wśród studentów Leon Troniewski cieszył się dużym uznaniem i szacunkiem.
Od początku swej pracy w Opolu, prof. Leon Troniewski zaczął gromadzić wokół siebie grupę młodych współpracowników, których, co jest oczywiste, namawiał do zajęcia się w pracy badawczej tematyką przepływów wielofazowych. Pod Jego kierunkiem wykonano dwanaście prac doktorskich, w rezultacie został stworzony zespół naukowo-badawczy określany w kraju nazwą „Opolskiej Szkoły Przepływów Wielofazowych”.

W roku 1984 Rada Instytutu Budowy Maszyn WSI w Opolu wybrała prof. Leona Troniewskiego zastępcą dyrektora instytutu ds. nauki, aczkolwiek ze stanowiska tego jest dość szybko odwołany przez ówczesnego ministra, a złożony w tym samym czasie jego wniosek profesorski utknął na kilka lat w komitecie wojewódzkim PZPR. Swoją nominację profesorską odebrał dopiero w roku 1988 r.
Profesor był także aktywny podczas nurtu przemian ustrojowych w Polsce. W 1991 roku został wybrany przewodniczącym Sejmiku Samorządowego Województwa Opolskiego, przez dwie kadencje był radnym opolskim, pełnił różne funkcji w organizacjach samorządowych szczebla regionalnego i krajowego, został także powołany do zespołu ds. nagród Prezesa Rady Ministrów.

W tym też czasie, kierowana przez Profesora Katedra Techniki Cieplnej i Aparatury Przemysłowej rozrastała  się coraz bardziej i stała się największą na Wydziale Mechanicznym. W 1994 roku profesor, z zespołem najbliższych współpracowników, podął decyzję o wydzieleniu nowej jednostki – Katedry Inżynierii Procesowej, którą nieprzerwanie kierował do 2008 roku.

W roku 2002 Leon Troniewski objął funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego na kadencję 2002-2005. Kolejne lata jego działalności to intensywna praca naukowa i społeczno-organizacyjna.
Zróżnicowany obszar zainteresowań naukowych sprawiał, że prof. Leon Troniewski cieszył się znacznym autorytetem w licznych środowiskach naukowych, związanych zarówno z najbliższą mu inżynierią chemiczną i procesową jak i termodynamiką, energetyką, budową i eksploatacją maszyn. Był autorem bądź współautorem ponad 250 artykułów i komunikatów naukowych, kilkunastu patentów i wzorów użytkowych, ponad dwudziestu skryptów i monografii. Wielokrotnie proszony był o opinie i recenzje prac naukowych oraz publikacji w renomowanych czasopismach specjalistycznych. Był recenzentem bardzo wielu rozpraw doktorskich, prac habilitacyjnych oraz  wniosków o nadanie tytułu profesora.

Od 1990 roku był członkiem Komitetu Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN, pełnił funkcję przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN w Gliwicach, był członkiem Rady Redakcyjnej kwartalnika PAN „Inżynieria Chemiczna i Procesowa”, przewodniczył Radzie Programowej dwumiesięcznika „Inżynieria i Aparatura Chemiczna”, przez trzy konkursy był członkiem sekcji KBN, przez wiele kadencji był członkiem Senatu WSI w Opolu a następnie Politechniki Opolskiej. 

Za swą pracę naukową i działalność organizacyjno-społeczną prof. Leon Troniewski został czterokrotnie wyróżniony nagrodami Ministra oraz odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Jego dokonania zostały też wielokrotnie uhonorowane nagrodami JM Rektora, odznakami Za Zasługi dla Miasta Opola oraz Zasłużonemu Opolszczyźnie, a także Medalem im. prof. Stanisława Ochęduszki i medalami Za wybitne osiągnięcia w dziedzinie przepływów wielofazowych oraz Za Zasługi dla Wydziału Mechanicznego Politechniki Opolskiej. Z okazji 50-lecia Politechnik Opolskiej został również uhonorowany okolicznościową nagrodą  – statuetką “Rościsława” – jako osoba wnosząca znaczący wkład w rozwój Uczelni.

– Żegnając Profesora Leona Troniewskiego, pragniemy podziękować za okazywaną nam przez wiele lat i przy różnych okazjach życzliwość, pomoc i codzienną serdeczność – podkreśla prof. Stanisław Witczak, autor biografii oraz przyjaciele i współpracownicy prof. Leona Troniewskiego.

Msza pogrzebowa odbędzie się o godz. 10 w sobotę, 23 kwietnia w kościele św. Michała w Opolu przy ul. Domańskiego 4. Po mszy kondukt wyruszy na cmentarz komunalny Opole – Półwieś przy ul. Cmentarnej.