Powstanie Biblioteki Głównej Politechniki Opolskiej, jej rozwój i działalność wiąże się nierozerwalnie z dziejami i zadaniami naukowo-dydaktycznymi Uczelni.
Biblioteka zaczęła się tworzyć w 1962 roku. Ta data występuje przy pierwszych wpisach w księdze inwentarzowej. Pod pozycją numer 1 wpisano książkę autorstwa Jurija Rajzera pt. „Fizika udarnych voln i vysokotemperaturnych gidrodinamiceskich javlenij”. Z zachowanego z tamtych lat sprawozdania GUS wynika, że księgozbiór na dzień 31 grudnia 1965 roku liczył 3.829 woluminów książek o wartości 77.663 zł, a do biblioteki zapisało się 145 czytelników, z czego 137 było studentami. W bibliotece było 6 miejsc pracy, w ciągu roku odwiedziło czytelnię 10 użytkowników, którym udostępniono na miejscu 30 woluminów książek.
Pierwszą siedzibą biblioteki było kilka pomieszczeń na ul. Luboszyckiej 9. Ten początkowy okres był bardzo trudny, gdyż biblioteka nie posiadała odpowiednich środków finansowych na zakup zbiorów. Uzależniony on był od doraźnych subwencji ówczesnej Wojewódzkiej Rady Narodowej, przekazywanych Uczelni za pośrednictwem Instytutu Śląskiego. Pierwszym kierownikiem biblioteki, a zarazem osobą, która zajmowała się zakupem, opracowaniem i udostępnianiem zbiorów był mgr Tadeusz Stożek. Pełnił tę funkcję w latach 1966-1975. To jemu przypadło zadanie utworzenia biblioteki uczelnianej. W 1966 roku rozpoczęła pracę w bibliotece mgr Irena Bryll, a w 1970 roku mgr Barbara Szybkowska.
W 1971 roku, mając na uwadze potrzeby studentów, rozpoczęto w bibliotece gromadzenie wieloegzemplarzowe podręczników. Pierwszym wpisem księgi inwentarzowej tzw. „skryptów” była książka pt. „Automatyzacja w przemyśle maszynowym”, którą zakupiono w 10 egzemplarzach. Ważną datą w działalności biblioteki był marzec 1972 roku, kiedy to decyzją ówczesnych władz Uczelni biblioteka otrzymała na swoją działalność pomieszczenia w gmachu przy ul. Katowickiej 48 (obecnie siedziba Wydziału Budownictwa i Architektury). Największą salę w budynku o powierzchni ponad 300 m2 (dzisiejszą aulę) przeznaczono na magazyn zbiorów. Biblioteka była wówczas jednolitą komórką, bez wewnętrznego podziału organizacyjnego.
Gdy w 1975 roku ówczesny dyrektor biblioteki Tadeusz Stożek przeniósł się do Wrocławia. funkcję dyrektora objęła mgr Irena Bryll. Był to ważny rok dla działalności biblioteki. Z dniem 1 marca 1975 roku zarządzeniem rektora powołano dwa podstawowe oddziały biblioteki: Oddział Opracowania Druków Zwartych i Czasopism oraz Oddział Udostępniania Zbiorów, a 1 maja tegoż roku uroczyście otwarto czytelnię z 12 miejscami dla użytkowników.
W 1975 roku pracowało w bibliotece 19 osób, a zbiory liczyły ponad 90.000 woluminów i powiększyły się o 9.410 woluminów zakupionych książek, 9.332 normy, 793 zaprenumerowane tytuły czasopism polskich i zagranicznych. Ogółem na zbiory wydano 1.352.263 zł, co przy średnich zarobkach w wysokości 3.562 zł było kwotą bardzo znaczną. Biblioteka już wtedy prowadziła współpracę z 22 instytucjami w kraju i za granicą. Prowadzono wymianę między innymi z Akademią Górniczo-Hutniczą w Krakowie, Politechniką Łódzką, a także z Ośrodkiem Rozpowszechniania Wydawnictw Naukowych.
W 1980 roku została przygotowana po raz pierwszy do druku „Bibliografia publikacji pracowników WSI za lata 1966–1976”. W tym czasie przystąpiono również do badań cytowań publikacji pracowników w oparciu o papierową wersję Science Citation Index (SCI).
Praca naukowa bibliotekarzy była rozwijana również w kolejnych latach. Bibliotekarze aktywnie uczestniczyli w konferencjach naukowych, publikowali swoje prace zarówno w wydawnictwie uczelnianym, jak i w wiodących czasopismach bibliotekarskich, takich jak: „Teoria i Praktyka Informacji Naukowej”, „Zagadnienia Informacji Naukowej”, „Bibliotekarz”. Rozpoczęto także organizowanie wystaw, promujących zbiory biblioteki i ważniejsze wydarzenia. Ta działalność była rozwijana w kolejnych latach. W 1997 roku zapoczątkowano dwie cykliczne ekspozycje w gmachu głównym Uczelni, które wpisały się na stałe do kalendarza wystaw: „Przegląd nowości zakupionych do zbiorów bibliotecznych w roku poprzednim” oraz „Publikacje pracowników Politechniki Opolskiej wydane w roku poprzednim”. Organizowano również wystawy prezentujące dorobek piśmienniczy największych wydawnictw polskich i zagranicznych.
Z dniem 1 listopada 1976 roku uruchomiono w bibliotece Oddział Informacji Naukowej, Oddział Gromadzenia i Uzupełniania Zbiorów oraz Pracownię Reprograficzną. Z tą chwilą Biblioteka Wyższej Szkoły Inżynierskiej stała się dojrzałą placówką z uporządkowaną strukturą organizacyjną.
Przez cały czas istnienia biblioteki rozwijała się sieć bibliotek instytutowych, które z czasem przekształciły się w biblioteki wydziałowe.
