Z przyjemnością informujemy, że podczas dzisiejszego posiedzenia, Senat Politechniki Opolskiej jednogłośnie przyjął kandydaturę prof. dra hab. inż. Józefa Szali na doktora honoris causa naszej uczelni.

O wyróżnienie profesora wnioskował Wydział Mechaniczny, dla pracowników którego prof. Józef Szala wielokrotnie przygotowywał recenzje awansów naukowych.

Profesor pracuje na Uniwersytecie  Technologiczno-Przyrodniczym im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy, który także, w 2009 r.  nadał mu godność doktora honorowego.

Sylwetka Kandydata

Józef Szala, prof. dr hab. nauk technicznych,  urodził się 7.12.1938 r. Jest absolwentem Wydziału Maszynowego (specjalność: Maszyny Cieplne Tłokowe) Politechniki Gdańskiej z roku 1961. W latach 1961-63 pracował na stanowisku konstruktora maszyn budowlanych, a od roku 1963-66 był oficerem mechanikiem chłodni na trawlerach przetwórniach w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich „Dalmor” oraz dwukrotnie w tym czasie oddelegowany był przez armatora do Stoczni Gdańskiej w ramach nadzoru budowy dwóch trawlerów.

Pracę w Uniwersytecie Technologiczno – Przyrodniczym  (ówczesna Wyższa Szkoła Inżynierska) rozpoczął 1.09.1966 roku na stanowisku asystenta (1966), kontynuując zatrudnienie na stanowiskach: adiunkta (1975), docenta (1982), profesora nadzwyczajnego (1988) i profesora zwyczajnego (od 1991).

Stopień doktora uzyskał 17.06.1975 r. na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej. Habilitował się 28.05.1981 r. na Wydziale Mechanicznym, Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Tytuł naukowy profesora uzyskał w roku 1987.

Poza zatrudnieniem podstawowym w swojej macierzystej Uczelni związany był okresowo także z  innymi jednostkami. W latach 1988-90 oraz 1996-2005 zatrudniony był na stanowisku profesora zwyczajnego Politechniki Gdańskiej, a w latach 1995-96 był profesorem w Instytucie Lotnictwa w Warszawie.

Główne zainteresowania naukowe Profesora dotyczą problematyki badań zmęczeniowych materiałów i konstrukcji oraz problematyki konstrukcji maszyn i urządzeń. Jest twórcą oryginalnych metod programowanych badań trwałości zmęczeniowej elementów konstrukcyjnych i określenia warunków tych badań (w zakresie badań doświadczalnych) oraz oryginalnych hipotez sumowania uszkodzeń zmęczeniowych opartych na liniach stałych uszkodzeń zmęczeniowych (w zakresie badań teoretycznych). W tym zakresie opublikował ponad 161 prac, w tym 2 książki, 6 monografii książkowych, 7 podręczników akademickich i 2 rozprawy.

Jest członkiem European Structural Integrity Society (ESIS), The Society of Experimental Mechanics (SEM), Akademii Inżynierskiej w Polsce (AIP), Komitetu Budowy Maszyn (KBM) PAN (w latach 1993-99 i 2003-2007 przewodniczący). Członek założyciel Międzysekcyjnego Zespołu Zmęczenia i Mechaniki Pękania Materiałów i Konstrukcji KBM PAN (od 1994 do 2007 przewodniczący), Komitetu Mechaniki PAN – Sekcji Mechaniki Eksperymentalnej Ciała Stałego, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP), Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego (BTN) (członek Zarządu w latach 1988-1990, wiceprzewodniczący), Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego II i III kadencji (1985-90), w III kadencji wiceprzewodniczący Komisji Kadrowej RG. Poza wymienionymi – jest członkiem wielu dalszych organizacji naukowych, komitetów honorowych i naukowych sympozjów naukowych międzynarodowych i ogólnokrajowych (31), zasiada w radach programowych i naukowych pism naukowych m.in. „The Archive of Mechanical Engineering” i „Scientific Committee – Polish Maritime Researach” oraz w kapitułach m.in. Kapituły Nagrody Naukowej Prezydenta Bydgoszczy – przewodniczący, Kapituły Medalu im. prof. Roberta Szewalskiego, przewodniczący Kapituły Medalu Grande Mercure – Międzynarodowych Targów Poznańskich (2006-2010) i komisji nagród naukowych Wydziału IV Nauk Technicznych PAN. Był przewodniczącym Zespołu Interdyscyplinarnego, z nominacji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, ds. Rządowego Programu Wieloletniego PW – 0004.

Jest promotorem 10 doktoratów, konsultantem szeregu osób w postępowaniu o uzyskanie stopnia naukowego doktora habilitowanego, recenzentem rozpraw doktorskich (15), habilitacyjnych (12), dorobku w przewodach habilitacyjnych (56), dorobku w postępowaniu o tytuł profesorski (37), o stanowisko profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego (18) i w postępowaniu o nadanie tytułu Doktora Honoris Causa. Otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia w tym: 25 dyplomów i medali Wyższych Uczelni, 10 nagród ministrów, 2 nagrody w konkursach naukowych oraz 2 nagrody Prezesa Polskiej Akademii Nauk (1997 i 2007), Medal im. prof. Stefana Ziemby PAN (2000), Medal im. Prof. Jerzego Doerffera (2006) i  Medal im. prof. Stanisława Kocańdy PAN (2008), Medal im. Jana Heveliusza (Gdańsk 2011), Złote Medale BRUSSELS EUREKA – 2000 i 2002 (na światowej wystawie innowacji za współautorstwo opracowania automatycznego ekstensometru laserowego), 2 srebrne medale –Salon International des Inventions Geneve (2002 i 2011), nagroda naukowa Marszałka Województwa Kujawsko – Pomorskiego (2001) za wybitne osiągnięcia w kategorii Nauka i Postęp Techniczny. Jest wyróżniony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi (1986), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010), srebrną i złotą odznaką SIMP oraz złotą odznaką NOT.

W latach 2007 – 2012 był członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułu i Stopni Naukowych.

W latach 1981-84 pełnił funkcję prodziekana ds. nauki Wydziału Mechanicznego, a od 1990-93 funkcję rektora Akademii Techniczno-Rolniczej.

W roku 2009 otrzymał godność Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego im. J.J. Śniadeckich.