Otwarcie roku akademickiego 2018/2019 na Wydziale Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii rozpoczęło się akcentem naukowym. W dniu 26 września odbyła się konferencja poświęcona niepełnosprawności pt. Uczeń z niepełnosprawnościami w polskim systemie edukacyjnym – aspekty prawne, programowe i organizacyjne.
Zaproszonych gości, prelegentów i słuchaczy powitał dr hab. Krzysztof Kowalik, prof. PO – kierownik Katedry Nauk Humanistycznych. Uroczystego otwarcia konferencji, w imieniu rektora prof. Marka Tukiendorfa dokonali prorektor ds. studenckich i rozwoju prof. Krzysztof Malik i dziekan wydziału dr hab. Zbigniew Borysiuk, prof. PO.
Druga konferencja pt Uczeń z niepełnosprawnościami w polskim systemie edukacyjnym – aspekty prawne, programowe i organizacyjne ściśle związana jest z kierunkiem studiów, na którym kształcimy nauczycieli wychowania fizycznego.
– Ze smutkiem stwierdzam, że nie przygotowujemy naszych studentów do pracy z uczniem niepełnosprawnym. Szczególnie poprzez brak przedmiotów, praktyk i kadry – mówi przewodnicząca komitetu organizacyjnego oraz prelegentka wystąpienia na temat dostosowania Testu Eurofit Specjany do potrzeb uczniów z niepełnosprawnościami dr Justyna Charaśna-Blachucik.
Celem konferencji jest pokazanie pracownikom i władzom wydziału jakie jest zapotrzebowanie na tego typu kwalifikacje, o czym mówili prelegenci, a szczególnie Opolski Kurator Oświaty Michał Siek i Wicewojewoda Opolska Violetta Porowska. Był to praktyczny punk konferencji ukazujący ilość szkół i klas integracyjnych – 26 szkół podstawowych w województwie opolskim, w których jest ponad 125 klas integracyjnych na rok 2017. Ilość mieszkańców z orzeczeniem o niepełnosprawności blisko 104 tysiące (kobiet i mężczyzn), którzy mają trudności z zatrudnieniem na rynku pracy oraz mieszkaniem. Są to także osoby zależne od opiekunów i osób pełnosprawnych. – Jest to czarny punkt na liście trudnych spraw – twierdziła Pani Wicewojewoda.
Jeśli my, pracownicy dydaktyczno-naukowi nie zmienimy w swojej świadomości potrzeby samokształcenia oraz dokształcania naszej kadry akademickiej w kierunku niepełnosprawności, by przekazywać wiedzę studentom, nie łudźmy się, że nasi studenci zrobią to za nas. Oni nie mają przecież gdzie, kiedy i od kogo uczyć się opieki, wychowania, kształcenia i funkcjonowania osób z niepełnosprawnościami. Dyrektorzy szkół specjalnych, szkół z oddziałami integracyjnymi, domów pomocy społecznej, środowiskowych domów samopomocy itp. potrzebują pracowników już przygotowanych do pracy, a nie dopiero potrzebujących szkoleń w głębokiej Polsce (np. na Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie), przygotowujących do obowiązków wynikających z zatrudnienia. Te i wiele innych trudnych tematów było poruszane podczas konferencji i sądzimy, że te informacje, przemyślenia, propozycje zostaną zebrane w cenną publikację jako początek trudnej drogi wiodącej przez ścieżkę edukacyjno-społeczną uczniów z niepełnosprawnościami i ich rodziców. – zauważa dr Charaśna-Blachucik.
Szczególną uwagę podczas obrad poświęcono uczniom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Prelegenci prof. Stanisław Kowali, AWF Poznań, prof. Adam Jurczak, AWF Kraków, oraz prof. Andrzej Myśliwiec, AWF Katowice wraz z pozostałymi prelegentami próbowali podczas dyskusji wyłonić luki i braki w systemie w którym, jak stwierdzono „…nie ma integracji, jest tolerancja, wszyscy mogą być uczniami szkół, uprawiać sport, lecz muszą mieć dostosowanie, brak wykwalifikowanej kadry, znikoma ilość przedmiotów i godzin na uczelniach wyższych uświadamiających przyszłych absolwentów, może w przyszłości pracodawców o problemie jakim jest niepełnosprawność….”. „…. Nie ma szkół przystosowanych do wielu rodzajów niepełnosprawności i indywidualnych dysfunkcji…”. Zwrócono również uwagę na to, że z roku na rok dzieci z różnymi dysfunkcjami przybywa, a osobom odpowiedzialnym za kształcenie specjalne zaczyna brakować pomysłów, jak ten problem rozwiązać.
Ogromnym problemem jest także brak wsparcia dla rodziców dzieci z niepełnosprawnościami, wśród których są m.in. na rodzice wypaleni, odrzuceni, roszczeniowi, nieakceptujący niepełnosprawności własnego dziecka, którym trudno znaleźć pomoc w środowisku lokalnym, szkolnym i społecznym. Dla dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością, wysoko funkcjonujących i w normie intelektualnej nie ma miejsca w placówkach kształcenia publicznego. Brak nauczycieli wspomagających, pomocy nauczyciela, pomysłów, a tym samym brak funduszy na wynagrodzenia za opiekę i indywidualne prowadzenie ucznia, doprowadza do izolowania, kształcenia dzieci w domach. O tym i wielu innych aspektach rodzicielstwa z przekonaniem i pełną świadomością mówiła dr Agnieszka Kossowska ze SJO Politechniki Opolskiej – mama Franka, u którego stwierdzono niepełnosprawność sprzężoną.
Z wielką przyjemnością wysłuchaliśmy referatu nauczyciela wychowania fizycznego mgr Witolda Winnickiego i współautorów wygłoszonego pod bacznym okiem znanego w dziedzinie Kultury Fizycznej i Adoptowanej Aktywności Ruchowej wielkiego duchem, ciałem i pasją prof. Andrzeja Kosmola AWF Warszawa pt. Jaki WF dla uczniów w szkołach specjalnych? Nauczyciel pokazuje, jak można nauczyć uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w niedługim czasie jazdy na rowerze, rolkach i miło spędzić czas wolny uprawiając aktywność ruchową.
Interesującym punktem konferencji były warsztaty dotyczące sprawności fizycznej uczniów z niepełnosprawnością intelektualną. Teorię połączyć z praktyką jest trudno i dlatego zaproszono uczniów z Zespołu Szkół Specjalnych w Opolu do wzięcia udziału w warsztatach pt Test Eurofit Specjalny i jego dostosowanie do możliwości uczniów. Warsztaty zostały przygotowane przez nauczycieli ZSS Opole m.in. naszego absolwenta kierunku wychowania fizycznego mgr Dawida Kamalskiego i mgr Mariusza Lacha. Uczniowie wzięli udział w sześciu próbach sprawdzających sprawność motoryczną, było to m.in. przejście po ławeczce w pozycji wysokiej, skok w dal z miejsca obunóż, pchnięcie piłką lekarską 2 kg jednorącz, skłon w przód w siadzie prostym itp.
Wszyscy prelegenci, zaproszeni goście gratulowali pomysłu i motywowali do cyklicznego corocznego organizowania tego typu konferencji w środowisku naukowym i praktycznym. Takie spotkania łączą pomysły i świat nauki, ale co najważniejsze wszyscy mają te same sugestie, przemyślenia i chęć omawiania problemów na fundamencie naukowym i dokonywania zmian w praktyce.
Konferencja miała charakter wielowymiarowy, pedagogiczno-społeczno-sportowy.
Serdeczne podziękowania kieruję do całego komitetu organizacyjnego:
Dr hab. Krzysztof Kowali,
Dr Tomasz Bohdan,
Dr Paweł Nowak
Dr Katarzyna Piechota
Dr Katarzyna Sojka-Krawiec
Wspierający i inicjujący ideę prof. Jerzy Pośpiech
Myślę, że poniższy artykuł będzie potwierdzeniem tego, że warto organizować Konferencje, spotkania dotyczące niepełnosprawności. Należy też wyciągać wnioski i działać, bo popadamy w jakąś okrutną niemoc. To nie jest niemożliwe by wypracować pewien system, który zadowoli rodziców i uczniów pełnosprawnych jak i z niepełnosprawnościami nad opieką, kształceniem i wychowaniem dzieci przed którymi zatrzaskiwane są drzwi. Może być to zmiana prawa, może więcej chęci i ludzkiej wrażliwości oraz pochylenia się nad słabszymi ale jak wielkimi sercem uczniami naszego i nie tylko naszego województwa.
